صوفیی می رفت در بغداد زود

در میان راه آوازی شنود

کان یکی گفت انگبین دارم بسی

می فروشم سخت ارزان، کو کسی

شیخ صوفی گفت ای مرد صبود

می دهی هیچی به هیچی، گفت دور

تو مگر دیوانه ای ای بوالهوس

کس به هیچی کی دهد چیزی به کس

هاتفی گفتش که ای صوفی درآی

یک دکان زینجا که هستی برترآی

تا به هیچی ما همه چیزت دهیم

ور دگر خواهی بسی نیزت دهیم

هست رحمت آفتابی تافته

جملهٔ ذرات را دریافته

رحمت او بین که با پیغامبری

در عتاب آمد برای کافری